Εκκεντρικά ποπ είναι η ρητορική με την οποία ο Άιβς εξετάζει τη φύση (και τη θέση ) του πολιτισμού, της Ιστορίας, της γλώσσας, των σχέσεων και των ορίων τους. Η Μαραθάκη τα ενορχηστρώνει απογειώνοντας τη θεατρικότητα, τη σωματικότητα και την υλικότητα σε μια παράσταση υποδειγματικά υποστηριγμένη από την ίδια και το θίασο (Φ. Παπαχριστοπούλου, Κ. Παπαθεοδώρου, Γ. Σύρμας ), στο απέριττο σκηνικό σύμπαν-λευκό δώμα πειραματισμού(Κ.Ζαμάνης).

Αθηνόραμα – Ι. Δημάδη

 

Μία παράσταση μεγάλης πνοής, ορόσημο στη σύγχρονη παραστασιολογία.

Popaganda – Ι. Κλεφτόγιαννη

 

Υπέροχοτητα και μοναδική θεατρική εμπειρία.

gkoultoura – Μ.Βαμβούνης

 

Οι ασκήσεις του Αϊβς πάνω στο παράλογο… της λογικής του λόγου, θα ήταν ξεπερασμένα και άσφαιρα αν η σκηνοθεσία της Σοφίας Μαραθάκη δεν τα προσέγγιζε με την αναλυτικά αποκαλυπτική ανάγνωση, την έμπνευση, την παιχνιδιάρικη διάθεση μαζί με τη χυμώδη μετάφραση, την τέλεια συντονισμένη διδασκαλία και τη δεινότητα των ηθοποιών της ομάδας ΑΤΟΝΑλ.

Καθημερινή – Α.Κολτσιδοπούλου

 

Μια παράσταση καλοστημένη, ευφρόσυνη, με λεπταίσθητο χιούμορ.

Gr.Euronews – Γ. Μητρόπουλος

 

Όπως ακριβώς μια μουσική παρτιτούρα, η παράσταση συνιστά μια συνέχεια από διάφορες ποιότητες ζωής. Ζητήματα επιστήμης, ιστορίας, πολιτικής, σχέσεων και τέχνης τιθασεύονται και μπαίνουν κάτω από το ίδιο γρανάζι. Και εγγράφονται δυναμικά στην ανάμνηση του θεατή. Εξ ου και η ταχεία διάδοση της φήμης της παράστασης.

To spirto– Σ. Χαραμή

 

Έξοχο αποτέλεσμα, που χαρακτηρίζεται από λεπτό και διεισδυτικό χιούμορ.

Αυγή – Σ. Κακουριώτης

Άρτια παράσταση, σε γρήγορους ρυθμούς, η οποία μοιάζει με παρτιτούρα, χωρίς αυτό να καλύπτει τα κωμικά της στοιχεία. Σκηνικά, κοστούμια, μουσική, φωτισμοί, κινησιολογία και εκφραστικότητα έδεναν σε ένα υπέροχο σύνολο, προκαλώντας και οπτική ηδονή.

Αlpha free press – Η. Μητρούτσικου

 

 Θεωρώ το ομώνυμο μονόπρακτο, έτσι όπως σκηνοθετήθηκε από τη Σοφία Μαραθάκη και αποδόθηκε από την ίδια μαζί με τους Φωτεινή Παπαχριστοπούλου,Κωνσταντίνο Παπαθεοδώρου και Γιώργο Σύρμα ως σκηνή ανθολογίου.

Ημερόδρομος – Δημήτρης Τσατσούλης 

 

Στα δυο μονόπρακτα -«Κανένα πρόβλημα» και «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί»- η σκηνοθέτρια Σοφία Μαραθάκη επιβεβαιώνει τις υποσχέσεις που έδωσε με το «Εσωτερικό»: κάνει μουσική. Ειδικά στο δεύτερο. Όπου ακολουθεί τους μινιμαλιστικούς τρόπους του Γκλας με μεγάλη επιτυχία. Και για να κάνεις μουσική στο θέατρο χρειάζεται να ρίξεις πολλή δουλειά με τους ηθοποιούς σου. Μια παράσταση με πολλά συν.

Totetartokoudouni.gr -Γιώργος Σαρηγιάννης

Η παράσταση μας πήγε πίσω, σε εποχές που η βία της πραγματικότητας δεν είχε ακόμα πάρει τέτοιες διαστάσεις. Και λειτούργησε θεραπευτικά, επιτρέποντας στο αβίαστο γέλιο που προκαλεί να γλυκάνει λίγο τους καημούς της καθημερινότητας.

Μαρώ Τριανταφύλλου –Εποχή

Η Σοφία Μαραθάκη και όλη η ομάδα έχουν κάνει μια πολύ καλή δουλειά. Οι ηθοποιοί είναι συντονισμένοι, επικοινωνούν θαυμάσια μεταξύ τους και χορεύουν το κείμενο. Τα κοστούμια σκίζουν. Δεν είναι οι ατάκες του καθενός, είναι οι κινήσεις, ο ρυθμός, η ομαδικότητα που επικρατούν στη σκηνή.

 

Kommon.gr -Παναγιώτης Φραντζής

Ολόκληρη η ομάδα λειτουργεί ως ενιαίο σύνολο, ως ένα καλοκουρδισμένο κουαρτέτο με τέσσερις υπέροχους σολίστες.

Επί Σκηνής – Κώστας Καρασαββίδης

Ένα δοκίμιο σκηνικού ύφους και τρόπου αλλά και μια πρόταση νέας θεατρικής αφήγησης επιχειρεί και πετυχαίνει η παράσταση «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί»»

Artplay – Μάνια Ζούση

 

Η Oμάδα Θεάτρου «ΑΤΟΝΑλ» και η Σοφία Μαραθάκη παρουσιάζουν, σε συμπαραγωγή με το Θέατρο 104, την παράσταση «Ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί». Ο Τρότσκι με ένα τσεκούρι καρφωμένο στο κεφάλι πεθαίνει σε παραλλαγές, τρεις πίθηκοι γράφουν τον Άμλετ ενώ ο Φίλιπ Γκλας αγοράζει μια φραντζόλα ψωμί, τη στιγμή που ένα ζευγάρι ερωτεύεται, προσπερνώντας τις λάθος ατάκες, κάθε φορά που ο ήχος ενός κουδουνιού επαναλαμβάνει τη μεταξύ τους συνάντηση.

 

Τα μονόπρακτα αυτά, που φλερτάρουν με το Θέατρο του Παραλόγου, γράφτηκαν μεταξύ 1987 και 1993 και μαζί με άλλα δυο –στο σύνολο έξι- παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη το 1993, με τον γενικό τίτλο: «Το κάθε πράγμα στην ώρα του».

 

Ο συγγραφέας Ντέιβιντ Άιβς είναι ευρύτερα γνωστός για το θεατρικό του έργο «Η Αφροδίτη με τη γούνα», ενώ στο παρελθόν έχουν παρουσιαστεί  στην ελληνική θεατρική σκηνή κάποια από τα μονόπρακτα του, καθώς και το έργο του «Ο Δον Ζουάν στο Σικάγο».

 

Συντελεστές

Μετάφραση: Αιμιλία Αλεξάνδρα Κρητικού

Σκηνοθεσία: Σοφία Μαραθάκη

Δραματολόγος: Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Λήδα Κουτσοδασκάλου

Φωνητική προετοιμασία: Αθηνά Τρέβλια

Κατασκευή σκηνικού: Αδριανός Ζαχαριάς

Ειδικές κατασκευές: Σαββίνα Πατρικίου

Μοδίστρα: Ελένη Μελισσού

Φωτογραφίες: Andrea Bonetti

Ηχογράφηση/Μίξη: DNA lab/ Φίλιππος Μαρινέλλης (Smart Audio Services)

Σχεδιασμός αφίσας, προγράμματος και flyer: Λίλα Σιμιτζή

 

Ερμηνεύουν οι: Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, Γιώργος Σύρμας, Σοφία Μαραθάκη